Do kotów trafiła pan Irena przez domy dziecka i domy starców. Rozpoczęła działalność społeczną opiekując się dziećmi z domów dziecka. Odwiedza je, zabiera w niedzielę do kościoła, przygotowuje do komunii św. i stara się wpoić im chrześcijańską miłość Boga, ludzi i zwierząt. To właśnie dzieci opowiadały jej o przypadkach dręczenia zwierząt. Odnajdywała więc te biedne koty i zabierała do siebie.
Podobnie pomagając staruszkom w domach starców widziała jak bolesne jest dla nich rozstanie z domowymi pupilami. Starsi ludzie nie mieli co zrobić ze zwierzętami, którymi ich rodziny często nie chciały się zająć. Często po zmarłych ludziach pozostają zwierzęta, których losem nie interesuje się najbliższa rodzina. Takie zwierzęta pani Irena postanowiła również zabrać do siebie. W ten sposób powstało schronisko, gdzie obecnie znajduje się ponad 100 kotów.
Reaguje na informacje o nieszczęśliwych zwierzętach chociaż i tak ma dość pracy z przebywającymi w jej domu podopiecznymi. Niestety pracy przysparza jej okrucieństwo ludzi, często młodych, którzy znęcają się nad dzikimi kotami. Dorosły kot potrafi uciec przed ludźmi dlatego ofiarami zwyrodniłej młodzieży padają bezbronne kocięta, które są za słabe aby uciec i jeszcze nie wiedzą, że człowiek jest ich wrogiem. Do schroniska trafiają koty uratowane z piwnic gdzie pozamykano okienka i gdzie zwierzęta siedzą uwięzione tygodniami. Trafiają się też koty oswojone. Łagodny kot nie ma szans na przeżycie w mieście, gdyż daje się złapać ludziom i często pada ofiarą chuliganów. Przechodząc parkiem pani Irena znalazła oswojoną kotkę i zabrała ją do schroniska, gdyż na wolności nie miała szans. Jeśli znajdzie się właściciel koty wracają do domów. Jeśli nie pozostają w schronisku, gdyż właściwie nie ma chętnych aby adoptować dorosłego kota. Poza tym koty dorosłe już nie tak łatwo adaptują się w nowych warunkach. Koty dzikie, często po przejściach nie nadają się do oddania. Są zbyt wystraszone i nieufne wobec ludzi.
Większość małych kotków idzie do adopcji. Zdarza się jednak, że wracają. Nie każdy jest przygotowany, że kot żywy to nie to samo co pluszowa zabawka - będzie skakać po meblach, wchodzić na stół, przewracać rzeczy. Ludzie zniechęcają się, że mały kotek nabrudził, jeśli nie mają doświadczenia w wychowaniu zwierzęcia i przyuczeniu go do czystości. Dlatego pani Irena zawsze mówi nowym opiekunom aby kota przywieźli jej na przechowanie na okres wakacji.
Koty miejskie trzeba dokarmiać dlatego pani Irena oprócz pracy przy kotach w schronisku rozwozi jedzenie do znanych jej skupisk dzikich kotów w Warszawie. Stara się też wyłapać kotki, które na własny koszt sterylizuje, aby zmniejszyć populację zwierząt.
W schronisku każde zwierzę znajduje pomoc i opiekę. Jest tu kilka przygarniętych bezdomnych psów. Również na zewnątrz zostawia się miseczki z jedzeniem dla wędrownych kotów, które często przychodzą. Nauczyły się, że nocą czeka tu na nich jedzenie i nikt ich nie niepokoi.
Pani Irena poświęciła swoje życie i wszystkie dochody pomocy zwierzętom gdyż nie może się pogodzić z lostem cierpiących, niewinnych istot. Ale nie jest sama. Z upływem lat zawiązała się sieć osób wrażliwych na los zwierząt. Są to kobiety dokarmiające koty w osiedlach i na działkach. Osoby te śpieszą na wezwanie o skrzywdzonych zwierzętach. Uwalniają koty uwięzione w pułapkach. Starają się wydobywać koty zamknięte w pułapkach piwnic, gdzie pozamykano okienka. Niestety zdarza się, że ci ludzi o wrażliwych sercach narażeni są nie tylko na drwiny otoczenia lecz na zemstę ludzi niegodziwych.